Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Στο χωριό ....

Από μικρή ήθελα να μπορούσα να έχω ένα χωριό στο βουνό και ένα στη θάλασσα!
Αυτό δυστυχως δεν γινόταν μιας και οι δύο γονείς μου είχαν σπίτια σε παραθαλάσσια μέρη!
Το παιδί μου όμως είναι τυχερό σε αυτό μιας και ο μπαμπάς μας κατάγεται απο ορεινό χωριό! 
Ετσι οι καλοκαιρινές της διακοπές συνδιαζουν τη θαλασσα και το βουνο!

Αθαμάνιο Άρτας λοιπόν! 



 Κτισμένο αμφιθεατρικά στις παρυφές των Τζουμέρκων  (Αθαμανικά Όρη).
 Η κορυφή που βρίσκεται πάνω από το χωριό έχει υψόμετρο 2.393 μέτρα. 
Υψομετρικά το κέντρο του χωριού βρίσκεται στα 756 μέτρα, λόγω όμως της μορφολογίας του εδάφους είναι κτισμένο από υψόμετρο 620μ έως 1042μ. 
Απέχει 64 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού, Άρτα, διαδρομή περίπου 50 λεπτών.

 Εκεί το μάτι χανεται .... το μυαλό ταξιδευει .... το κορμί ξεκουράζεται!



Η φύση καθε πρωί ξυπνάει διαφορετική ...... 


και όταν ο ήλιο φέυγει .... 


 το φεγγάρι φαντάζει τεράστιο .....


 εκεί ο χρόνος σταματά ....



και τα χρόνια που πέρασαν φαίνονται περίεργα στα μάτια τα δικά μας .... 










 πως ένα παιδί μεγάλωσε εκει ..... χωρίς ριλάξ? χωρίς κουδουνίστρα ?


και τα ροζασμιένα χέρια των παππούδων στην πλατεία μαρτυρούν το μόχθο που εμεις δεν θα γνωρίσουμε ........ 
 


το νερό ρέει καθαρό ....... έτοιμο να μας ξεδιψάσει σε κάθε στάση μας ...... 




ο θεός σαν να έρχεται πιο κοντά μας ........ 


και όταν η νύχτα πέφτει και η καλή παρέα συναντιέται μετά απο έναν ολόκληρο χειμώνα ... τα χέρια παίρνουν την μυρωδιά της τσίκνας ..... τα γέλια αντηχούν σε όλο το χωριό .... τα πράγματα που κάναμε μικροί έρχονται πάλι στο προσκήνιο και μας γεμίζουν γέλια .... νοσταλγία ..... 


Καλό χειμώνα λοιπόν ..... καλή αντάμωση!!!!!!! 


ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ το Κατερινάκι μου .... (ξέρει αυτή ποια εννοώ!!!)






Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Καφενείο " Η καλή καρδιά" !

Ο παππούς Οδυσσέας ήταν η προσωποποίηση του "Ελληνα παππου".
Ασπρα μαλλιά, άσπρο μουστάκι, γαλάζια μάτια ...... 
χέρια γεμάτα ρόζους, κορμί δουλεμένο!

Ημουν πάντα το "μικρό του" .... θα είναι για πάντα ο "παππουκος μου" 
Δεν ξέρω αν τον θυμάμαι .... δεν μπορώ να πω με σιγουριά!

Πιστευω πως όλα αυτά που ερχονται στο μυαλό μου για εκείνον είναι μεταφερόμενες εμπειρίες απο τους γονείς μου και την αδερφή μου ..... ίσως και καποιες κρυμένες αναμνησεις απο παλιες φωτογραφίες που υπάρχουν!

Το σημαντικότερο αντικείμενο που έχω απο εκείνον είναι μια μικρή μετροταινία των 5μ!
Από μικρή λέει η γιαγια μου του την ζητούσα αλλά δεν μου την έδινε για να μην κοψω τα χερακια μου!
Οταν βγήκαν τα αποτελεσματα των πανελληνίων εξετάσεων και η γιαγιά μου έμαθε πως η εγγόνα της θα σπουδάσει μηχανικός, την τύλιξε και μου την έδωσε!
Εκείνος δεν ήταν εκεί ........... 

Ημουν 8 χρονών όταν έφυγε!
Θυμωσα μαζί του!
Νομιζα πως δεν μας αγαπούσε και για αυτό μας άφησε!
Τωρα ποιος θα μας περίμενε τα καλοκαίρια στην αυλή να τρεξουμε στην αγκαλιά του ....
Ποιος θα μας έπαιρνε καραμέλες και σοκολατα ΙΟΝ με το μπλε χαρτακι ......
Ποιος θα μας πηγαινε για μπανιο ...... 

Τα καλοκαίρια δεν ηταν τα ίδια χωρίς αυτον!
Ακόμα και η γιαγια είχε αλλάξει ..... δεν είχε κεφι, δεν χαμογελούσε!
Το καφενείο που είχε έκλεισε ..... η αυλή στο σπίτι ερήμωσε ....... 

Τα χρόνια πέρασαν ..... 
Εγω σπούδασα , παντρευτηκα , έγινα μαμά ...... 
Τα καλοκαίρια στο χωριό το σπίτι γεμίζει απο τα γέλια της Φέλιας!
Και η επίσκεψη στο κελάρι έχει πάντα ενδιαφέρον .....

Εκεί εχει μαζεψει η μαμά μου τα πάντα του παππου και της γιαγιάς ..... τραπουλες και ταβλι απο το καφενειο, παλιά μπρίκια της χόβολης, τα γυαλιά του, το καπέλο του, μια ζυγαριά με βαρίδια που μας ζύγιζε τα καλοκαίρια ....... το κομπολόι του, τα βαρελια που εφτιαχνε κρασί, τα δοχεια που αποθηκευε το λαδι ..... την παλια ανεμη της γιαγιας .... το σίδερο με το καρβουνο, σίτες για το αλευρι ..... ενα σωρό πράγματα που σε εμας φερνουν αναμνησεις και στην μικρή προκαλουν ενδιαφερον!

Από εκει λοιπόν μου έδωσε και η μαμά μου ενα τραπεζι μεταλλικό!
Του παππού απο το καφενειο!
Μπλε ....... και απο μεσα καφε ..... και παραμέσα ασπρο!
Τριβοντας, τριβοντας, τρίβοντας ο αντρας μου βρήκε οτι είχε περαστεί 8 χερια μπογιά !!!!!!!!!!!!!!

Αφού το έτριψε το έβαψε με πιστόλι καφε και μου το παρέδωσε!














Δεν ξέρω αν θα του άρεσε το αποτέλεσμα ...... και δεν θα το μάθω ποτέ ...... 




και κάτι απλό με κοχύλια και αστερία φτιαγμενα απο γύψο για να βαλει η μαμα μου μαζί με τα κερία της πανω στο τραπεζάκι ...... 

ΥΓ. Ο παππούς μας αφησε στις 5 Μαρτίου του 1987. Στις 9 Ιουλίου του 2005 αποχαιρετήσαμε και την γιαγιάκα μας! Εκείνη την ημέρα, μαζί με την γιαγιά του στείλαμε με την αδερφή μου ενα πακετο καρελια που πανω ειχαν το καραβακι! 
Ξερω ....... αλλά θελω να πιστευω οτι τα πηρε!