Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

4 χρόνια, ένας μήνας και 22 ημέρες .........

Εδώ και  4 χρόνια , ένα μήνα και 22 ημέρες …… η καρδιά μου έχει 2 πατουσάκια που τρέχουν σε όλο το σπίτι!

Εδώ και 4 χρόνια, ένα μήνα και 22 ημέρες …… η καρδιά μου έχει 2 γκριζοπρασινογάλαζα ματάκια που πετάνε σπίθες!

Εδώ και 4 χρόνια, ένα μήνα και 22 ημέρες …… η καρδιά μου έχει 2 χειλάκια σαν κερασάκια!

Εδώ και 4 χρόνια, ένα μήνα και 22 ημέρες ….. η καρδιά μου έχει 2 χεράκια που προσπαθούν να αγκαλιάσουν οοοοολο τον κόσμο!

Εδώ και 4 χρόνια, ένα μήνα και 22 ημέρες …… είμαι μανούλα!

Εχω τον ομορφότερο και πολυτιμότερο τίτλο που μπορεί να έχει κάποιος στη ζωή του!
Και κάθε μέρα πασχίζω  να σταθώ άξια του τίτλου αυτου!
Πόσο δύσκολο είναι αυτό ….. αλλά και πόσο όμορφο!
Ερχονται όμως κάποιες στιγμές που και εγώ νιώθω τοσο αδύναμη!
Ανήμπορη! Ένα τίποτα!

Όπως την ώρα που μπήκα στο σπίτι κρατώντας  την «καρδιά» μου από το χέρι και διαπίστωσα πως τα πάντα ήταν μαντάρα!
Όπως την ώρα που διαπίστωσα πως τηλεοράσεις, dvd, καμερα, φωτογραφικη, κοσμήματα , ρούχα είχαν κάνει φτερα!
Όπως την ωρα που είχα αγκαλιά μου το παιδί μου που έτρεμε από τον πανικό!
Όπως την ώρα που μου είπε μαμα φοβαμαι!

Και εγω;
Εγω; Τι;
Πώς να της μεταδώσω την ασφάλεια του σπιτιου όταν και εγω δεν την ενιωθα;
Πως να ειμαι μαμά …. Όταν  και εγώ νιώθω ανήμπορο παιδι;

Εχω οργή … θυμό ….. φόβο!
Αλλά δεν πρέπει να έχω τίποτα!
Μόνο ένα χαμόγελο και μια ζεστη αγκαλιά!
Αλλά πως; Με τι κουραγιο;

Προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου!
Προσπαθώ να μαζεψω ότι μας απέμεινε!
Προσπαθώ να σταθώ βράχος για το παιδί μου!

Χάθηκα!
Και θα εξακολουθήσω να είμαι χαμένη!
Η «καρδιά» μου με χρειάζεται!
Και εγω θα είμαι εκει!

Χρωστάω ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ συγγνώμη στην Ρένα Χριστοδουλου!
Δεν κατάφερα να στείλω να συρτάρια μας για την έκθεση!
Το δικό μου καταστράφηκε …….. βρέθηκε πεταμένο και σπασμένο στο πάτωμα!

Να προσέχετε!!!!!!!


13 σχόλια:

Ποδηλάτισσα είπε...

Είναι φοβερό αυτό που πέρασες.... το έχω ζήσει και το ξέρω. Κοίτα λοιπόν να στηρίξεις την "Καρδιά σου" και συγχρόνως να πάρεις δύναμη από αυτήν!!!! Απλά σκέψου ότι δεν ήταν κανείς στο σπίτι και τώρα είστε όλοι καλά!!!!!!!! Πολλά φιλιά και καλή δύναμη!!!!!!!!!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Συμφωνώ με τη Βίκυ, όσο και δύσκολο είναι (που ειναι) σφιξε τα δόντια για το παιδί, μη του μεταδώσεις τη δικαιολογημένη ανασφάλεια μεσα στο ίδιο του το σπίτι.
Φοβερή εμπειρία, απευκτέα για τον καθένα μας,αλλά όσο στενεύει το παπούτσι τέτοια φαινόμενα θα είναι συχνότερα...δυστυχώς.
ΔΥΝΑΜΗ!

Nena είπε...

ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕΣ ΒΑΣΙΑ ΜΟΥ...
ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΒΙΚΥ.....
ΕΜΕΝΑ ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΑΣΑ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ!!!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...ΦΙΛΑΚΙΑ

Madlen είπε...

Είναι φοβερό!!
Συμφωνώ με ότι σου έγραψε η ποδηλάτισσα.
Λύγισε αλλά μην το βάζεις κάτω!
Καλό κουράγιο και καλή συνέχεια!!

Κατια Μαρκουϊζου είπε...

χρειάζεται πολύ δύναμη καλή μου για να μην της μεταδώσεις όλα αυτά τα συναισθήματα θα σε σκέφτομαι συνέχεια Να θυμάσαι κάθε μανούλα έχει ένα ιδαίτερο τρόπο να μην λυγίζει κράτα την στην τεράστια αγκαλιά σου και σε λίγο καιρό θα την ακούσεις να τυτυβίζει και να λέει πως αφού η μανούλα δεν φοβάται γιατι να φοβάμαι εγώ ? σε φιλώ

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αχ!!!!! κορίτσι μου..!!!!ότι σου είπανε οι φίλες πιο πάνω....θα σου πώ.και εγώ...να δείξεις δύναμη για το πλασματακι σου ..που όπως λές 4 χρονια ! μηνας και 22μερες...ειναι κοντα σου ..και για να είναι ακόμα πολλα πολλα χρόνια κοντα σου όταν εσύ θα εισαι γιαγιάκα...πρέπει να βρείς την δύναμη ..για να την κάνεις και Εκείνη δυνατή...τα πράγματα ξαναφιάχνουν ..μονο να έχετε την υγεία σας...αν θέλεις σε παρακαλώ πολύ στηλε μου μέηλ.. και πανω που είχαμε την κουβέντα σου προχθές με τον παππού τον Σμαραγδενιο...φιλακια και να εισαι δυνατή......κουραγιο......

Faidra είπε...

καλημερα πιασε το χερι της καρδιας σου και παρε δυναμη αυτη η μικρη ψυχουλα θα σε κανει δυνατη!
Σε φιλω!!!

EvaG είπε...

Κορίτσι τι να σου πω...... δεν το έχω περάσει αλλά φαντάζομαι τον φόβο που ένιωσες εκείνη την στιγμή.Κουράγιο για το παιδάκι σου πάνω απ'όλα.!!!! Και ευτυχώς που δεν ήσασταν μέσα ή δεν φτάσατε την ώρα που ήταν εκείνοι μέσα.!!! Πολλή δύναμη εύχομαι.Φιλιά.!!!

Pepi είπε...

Είναι φοβερή εμπειρία αλλά μην το βάζεις κάτω! Το καλό είναι που δεν ήσουν μέσα! Το παιδάκι σου σε χρειάζεται δυνατή και να δεις πως όλα θα πάνε καλά! Καλή δύναμη! Και εαν χρειαστεις κάτι, εμείς είμαστε εδώ!!!! Αρκεί να μάς φωνάξεις!! Φιλάκια!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Ελπίζω σήμερα να είσαι λίγο καλητερα... Αν θέλεις Βασια μου...και μπορείς μου να δείς τα μέηλ σου;;;;;σε φιλώ....κουραγιο....

Eva είπε...

Είναι πολύ δύσκολο αυτό που έζησες. Το είχα ζήσει κι εγώ στο φοιτητικό μου σπίτι στον Πειραιά. Μετά δεν το ένιωθα για σπίτι μου... Αλλά το ξεπέρασα. Εσύ που έχεις το παιδάκι σου θα τα καταφέρεις να το ξεπεράσεις πιο γρήγορα :)

Φιλία είπε...

Τι ήταν αυτό που έζησες, Βάσια μου!!! Τώρα το διάβασα....
Πολύ άγριες καταστάσεις και δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια, που όμως θα πληθαίνουν δυστυχώς όσο συνεχίζεται η κατάντια μας.... Το έχω ζήσει κι' εγώ και μάλιστα ήμουν μέσα και άκουγα τα συρτά βήματά τους, απλώς, κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου μέχρι να φύγουν και ευτυχώς έφυγαν αφού άρπαξαν αρκετά και ακριβά! Μη στενοχωριέσαι, θα το ξεπεράσεις και θα κάνεις και την "καρδούλα σου" να το ξεχάσει με το ζεστό σου χαμόγελο και την αγκαλιά σου.
Σε φιλώ

Μαρία είπε...

να σαι καλα ματια μου..μεσα απο τα Ματια της θα παρεις Δυναμη..ο ΘΕΟΣ να ναι μαζι σας..θα περασει..και θα ναι ενα κακο ονειρο..προσπαθησε στην Καρδουλα της να μην μεινει το παραμικρο σκουπιδακι..με το φτιαρακι σου να τα μαζεψεις Ολα..να σται καλα..τα φιλια μου