Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

η ΧΑΡΑ της Φέλιας ....

Αλήθεια πως να ξεκινήσω;
Ήδη τα μάτια μου έχουν βουρκώσει .... 


22 περιστεράκια πέρασαν την πόρτα του σχολείου!
Το προαύλιο αχανές ...... και εκείνα τόσο μικρά!
Φοβισμένα!

Και εκείνη άνοιξε τις φτερούγες της ... τα 22 περιστεράκια στριμώχτηκαν από κάτω ..... να τα αγκαλιάσει ..... να τα προστατεύσει .... να τα οδηγήσει!

Το ταξίδι ξεκίνησε πέρσι το Σεπτέμβρη ... και τελείωσε σήμερα ... 2 χρόνια σχεδόν μετά ....
Ένα ταξίδι όμορφο!
Γεμάτο αγάπη!
Πολύ αγάπη!
Και τα περιστεράκια έκλαιγαν!
Την αγκάλιαζαν και έκλαιγαν!
Και εκείνη δάκρυσε!
Και η φωνή της έσπασε!

Πως να χωρέσει τόση αγάπη στα γραφόμενά μου!
Πως μπορούν τα λόγια να περιγράψουν τόσο έντονα συναισθήματα!
Είναι φτωχά ....
κάθε λέξη μοιάζει μηδαμινή μπροστά στα δάκρυα που κυλούν!

------------------- 

Χθες το απόγευμα καθόμασταν με την Φέλια στο μπαλκόνι και κάναμε πρόβα τα λόγια της για την γιορτή του σχολείου .....

- μαμά θέλεις να σου περιγράψω τη ... ΧΑΡΑ μου;

- είσαι χαρούμενη; της λέω

- δεν είμαι χαρούμενη , δηλ είμαι και λίγο χαρούμενη αλλά έχω τη ΧΑΡΑ μου! Άκου ....
Είναι όμορφη η ΧΑΡΑ μου!
Και τα μάτια της λάμπουν!
Και το χαμόγελό της είναι πάντα φωτεινό!
Και τα μαγουλάκια της, μαμά, είναι πάντα ροζ!
Και το πρόσωπό της είναι καθαρό .... πως λες εσύ μαμά , πρόσωπο φεγγάρι, έτσι είναι!!
Και μυρίζει όμορφα η ΧΑΡΑ μου!
Για βρες τώρα! Ποια είναι μαμά η ΧΑΡΑ μου;

Ναι!
Μπορούσα να την βρω!
Ήταν εύκολο για εμένα!
Έκλεισα τα μάτια και την έφερα μπροστά μου!
Όταν τα άνοιξα είδα ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλο της Φέλιας!
Με αγκάλιασε ....
Το κορμάκι της σπαρταρούσε πια!

- Και άμα φύγει από το σχολείο; Πως θα την βλέπω; Θα περάσουν τα χρόνια και δε θα την ξαναδώ ......

Πως να της εξηγήσω πως ακόμα και αν δεν την αγγίζει εκείνη θα είναι εκεί;
Πίσω από κάθε της σκέψη ....  κάθε της πράξη ....

Θα είναι πάντα η ΧΑΡΑ της!

Εκείνη που ήταν ταυτόχρονα δασκάλα, ψυχολόγος, μαμά, δικηγόρος ....
Εκείνη με το "πρόσωπο φεγγάρι" που σήμερα έλιωνε από περηφάνια για τα περιστεράκια της!
Εκείνη που σήμερα μοιράστηκε με εμάς τους γονείς τις στιγμές τους .....
Που τα έβαλε για τελευταία φορά κάτω από τις φτερούγες της .....
και δυνάμωσε τόσο τα φτερά τους .... για νέα ταξίδια!




κυρία ΧΑΡΑ ευχαριστούμε
για το πανέμορφο αυτό ταξίδι!






Να είναι οι φτερούγες σας δυνατές και πάντα ανοιχτές .... γεμάτες αγάπη!!!!




Θα κλείσω με μάτια βουρκωμένα (μα πόσο πρωτότυπο χαχαχαχαχα)  και με το δώρο μας ....  









Καλό καλοκαίρι!!!!!!!!!!!!!!















2 σχόλια:

Αννα είπε...

Πόσο όμορφα λόγια!
Δε

Αννα είπε...

Το προηγούμενο σχόλιο ήρθε μισό γιατί κόλλησε το κινητό και έφυγε έτσι....
Υπέροχο και συγκινητικό το κείμενο σου. Βούρκωσα γιατί θυμήθηκα τις δικές μου στιγμές με τους δικούς μου μαθητές.
Καλό καλοκαίρι σας εύχομαι και πάντα να έχετε όμορφες αναμνήσεις από το σχολείο...